ΤΗ Γ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Υακίνθου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι;

Ώφθης διαυγεία τού Πνεύματος, ώσπερ λίθος διαυγής, τής βασιλείας τού Χριστού, εναθλήσας αθλητά, υπέρ τής πίστεως στερρώς, καί τρέψας τών αθέων τήν παράταξιν, καί νίκην κατ' αυτών Μάρτυς αράμενος, διό σε πίστει δοξάζομεν, ως στρατιώτην αήττητον, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Κύματα τής πλάνης παρέδραμες, κυβερνώμενος Χριστού, τή αηττήτω δεξιά, καί λιμένι νοητώ, εγκαθωρμίσθης αθλητά, γαλήνης μή ληγούσης εμφορούμενος, καί δόξης μή ρεούσης αξιούμενος, Μάρτυς θεόφρον Υάκινθε, διαπαντός ευφραινόμενος, ικέτευε τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μέλεσιν οικείοις εδόξασας, τόν αθάνατον Θεόν, θανατωθείς υπέρ αυτού, αθανάτων δωρεών, όθεν σε μέτοχον σοφέ, δεικνύει, καί δοξάζει σε Υάκινθε, σημείοις, καί δυνάμεσιν εκάστοτε, καί γάρ πηγή αγιάσματος, η σή σορός πάσι πρόκειται, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίνι ωμοιώθης ταλαίπωρε, πρός μετάνοιαν ουδόλως, ανανεύουσα ψυχή, καί τό πύρ μή δειλιώσα, τών κακών επιμονή; Ανάστα, καί τήν μόνην πρός αντίληψιν, ταχείαν, επικάλεσαι καί βόησον, τόν σόν Υιόν καί Θεόν Αγνή, μή διαλίπης πρεσβεύουσα, ρυσθήναί με, τών παγίδων τού αλάστορος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Άρνα η αμνάς ως εώρακεν, επί ξύλου ηπλωμένον, εκουσίως σταυρικού, ανεβόα μητρικώς, οδυρομένη εν κλαυθμώ, Υιέ μου, τί τό ξένον τούτο θέαμα! ο πάσι, τήν ζωήν νέμων ως Κύριος, πώς θανατούσαι μακρόθυμε, βροτοίς παρέχων ανάστασιν, Δοξάζω σου, τήν πολλήν Θεέ μου συγκατάβασιν.

Απολυτίκιον  Ήχος δ'

Ο μάρτυς σου Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων τά ανίσχυρα θράση, Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν. Οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Σέ τόν διαυγή, Μάρτυς, αινέσω λίθον.

Θεοφανους.

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

Υγράν διοδεύσας

Σέ τόν διαυγεία μαρτυρική, πολύτιμον λίθον, γεγονότα θείου ναού, νύν επικαλούμαι συνεργάτην, τών εγκωμίων σου γενέσθαι μοι.

Επίγειον δόξαν καταλιπών, ουράνιον κλέος εκληρώσω διηνεκώς, συνών τώ Δεσπότη τών απάντων, στεφανηφόρος Μάρτυς ένδοξε.

Τό τής ηλικίας νεανικόν, καί τής διανοίας τό γενναίον υπέρ Χριστού, απέδειξας Μάρτυς αθλοφόρε, κατά τής πλάνης άνδρισαμενος.

Θεοτοκίον

Ο πάντων τών όντων Δημιουργός, διά σωτηρίαν, τών ανθρώπων έν σή γαστρί, σκηνώσας σαρκούται Θεομήτορ, τό καθ' ημάς δημιουργούμενος.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Νέος καθιστάμενος, πρεσβυτικήν σαφώς φρόνησιν, Μάρτυς Χριστού, ώφθης κεκτημένος, καί συνέσει κοσμούμενος.

Δρόμον συντονώτατον, αθλητικώς δραμών έφθασας, μαρτυρικών ανδραγαθημάτων, τήν τιμίαν ανάρρησιν.

Θεοτοκίον

Ίθυνον πρεσβείαις σου, πρός τήν ουράνιον άνοδον, τούς ευσεβώς, Κεχαριτωμένη, Θεοτόκον φρονούντάς σε.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα  Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Λίθος τίμιος, τής Εκκλησίας, φυλαττόμενος, εν τοίς ταμείοις, τοίς ουρανίοις υπάρχων Υάκινθε, τούς προσκυνούντας τούς λίθους διήλεγξας, καί μαρτυρίου ποτήριον έπιες, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Θεiα γέγονας, σκηνή τού Λόγου, μόνη πάναγνε, Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπεράρασα, τόν υπέρ πάντας εμέ γούν γενόμενον, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον, πρεσβειών σου ενθέοις νάμασι, παρέχουσα σεμνή τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος, αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος, Παρθενομήτωρ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι τέκνον μου! πώς πάσχεις θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον;

Ωδη δ'

Εισακήκοα Κύριε

Αθλητής εννομώτατος, πόνοις ευσεβείας εγγυμνασάμενος, αναδέδειξαι Πανόλβιε, τών τυράννων θράσος μη πτοούμενος.

Υακίνθινον στέφανον, ουρανοβαφή θεόφρον δεξάμενος, συγχορεύειν κατηξίωσαι, τοίς επουρανίοις ως ουράνιος.

Γεγηθότι φρονήματι, τόν τής ευσεβείας λόγον εκήρυξας, καί τόν τύραννον διήλεγξας, απτοήτω γνώμη δυναμούμενος.

Θεοτοκίον

Η Θεόν παντοκράτορα, μόνη δεξαμένη θεομακάριστε, από πάσης περιστάσεως, καί κινδύνων ρύσαι τούς υμνούντάς σε.

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Μαινόμενον τόν τύραννον ήλεγξας Αθλοφόρε, δύναμιν αήττητον, παρά Χριστού ενδυσάμενος.

Αθάνατον εκτήσω τήν εύκλειαν, Στεφηφόρε, θάνατον εκούσιον, διά Χριστόν πρoσηκάμενος.

Θεοτοκίον

Ρυσθείημεν πρεσβείαις σου Πάναγνε, τών παγίδων, τού εχθρού οι σέβοντες, τήν υπέρ λόγον σου γέννησιν.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Ταίς στρέβλαις τών ασεβών, ο Μάρτυς πάσχων ηγάλλετο, καί πάθει τού απαθούς, τόν νούν κραταιούμενος, ενίκα τούς άφρονας, πρός τόν αθλοθέτην, ανενδότως επειγόμενος.

Υάκινθος ως φαιδρός, σκηνήν τήν θείαν εφαίδρυνας, ως κόκκινον εκλεκτόν, αθλήσεως αίματι, ανάθημα γέγονας, τής τών πρωτοτόκων, Εκκλησίας παναοίδιμε.

Θεοτοκίον

Σωθείημεν διά σού, κινδύνων καί περιστάσεων, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητι μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν με, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον  Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Υακίνθω σήμερον, έξ υακίνθων, αμαράντων πλέξωμεν, στέφανον πάντες οι πιστοί, μεγαλοφώνως κραυγάζοντες, Χαίροις μαρτύρων, τό κλέος Υάκινθε.

Ο Οίκος

Υπέρ πολλούς υμνήσωμεν Μάρτυρας, τόν τής πόλεως ημών προϊστάμενον, ός τήν πόλιν ημών ως γυμνάσιον, τής ιδίας φυλάττων αθλήσεως, ως παρρησίαν οπλισάμενος, καί τόν πέλεκυν έχων τής αληθείας, δι' ής απέτεμε τό τής πλάνης φυτόν, συνεγείρει καί ημάς πρός εργασίαν τών καλών, Εκβοώμεν ούν σύν αυτώ, χαίροις μαρτύρων τό κλέος Υάκινθε.

Συναξάριον

Τή Γ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Υακίνθου τού Κουβικουλαρίου (θαλαμηπόλου).

Στίχοι

·          Εξ αρετής μέν Υάκινθος ως λίθος,

·          Λαμπρός πλέον δέ εκ ροής τών αιμάτων.

·          Ουλομένω τριτάτη Υάκινθος κάτθανε λιμώ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Ανατολίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Στίχοι

·          Δύνας, Ανατόλιε τού βίου τέλει.

·          Τώ μή δύνοντι προσπελάζεις ηλίω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Θεοδότου, Θεοδότης, Διομήδους, Ευλαμπίου, Ασκληπιάδου καί Δολινδούχ.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Οι εκ τής Ιουδαίας

Αυτοκράτορα φέρων, τών παθών αριδήλως τόν ευσεβή λογισμόν, τροφήν τών παρανόμων, κατέπτυσας Παμμάκαρ, θείω λόγω τρεφόμενος, ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογητός εί.

Ιερώτατον θύμα, σεαυτόν τώ Κυρίω καί αγιώτατον, προσήνεγκας θεόφρον, ψυχής ειλικρινεία, καί νοός καθαρότητι, ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Νεμομένης τό γένος, τών ανθρώπων Παρθένε τής τού θανάτου φθοράς, πηγήν αθανασίας, καί ζωής ακηράτου, συλλαβούσα κατέπαυσας, τόν τών Πατέρων Θεόν, αγνή ευλογημένη.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Εκ χαλεπής στενώσεως, καί φρουράς πρός ευρύχωρον, πλάτος Παραδείσου, καί τερπνόν κατήντησας, Αγίων οψόμενος, φωτοειδείς λαμπρότητας, καί τάς τών Αγγέλων, εποπτεύσων χορείας, Θεώ παρισταμένας, καί βοώσας απαυστως, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Σύ τόν Θεόν ηγάπησας, εκ ψυχής μέχρις αίματος, πρός τήν αμαρτίαν, Αθλητά μακάριε, αντικαθιστάμενος, καί δυσμενείς τρεπόμενος, καί νικητικοίς, κεκοσμημένος στεφάνοις, προθύμως ανακράζεις, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ως ευπρεπές ανάθημα, διαυγής ως Υάκινθος, ως ωραιοτάτη, αλουργίς εκόσμησας, ναόν τόν ουράνιον, τα τών Αγίων Αγια, ταίς μαρτυρικαίς, μαρμαρυγαίς ωραϊσας, απαύστως ανακράζων, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Λόγον Θεού τόν άναρχον υπέρ λόγον γεγέννηκας, επί λογικής ευεργεσία φύσεως, δι' ού ελυτρώθημεν, φθοροποιού νεκρώσεως, καί ζωοποιόν, υπεδεξάμεθα Πνεύμα, διό σε Θεοτόκον, αληθώς καί κυρίως, δοξάζομεν Παρθένε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, Τώ Δημιουργώ καί Λυτρωτή ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Σέ τήν απειρόγαμον Θεού Μητέρα

Ίλεων απέργασαι, ταίς σαίς πρεσβείαις τόν Δεσπότην, πάσι τοίς πιστώς υμνούσί σου, τήν ανίκητον άθλησιν, δι' ής τών ειδώλων τήν απάτην κατήργησας, τόν δέ λόγον, τής αληθείας διετράνωσας.

Θέαμα τερπνότατον, ταίς τών Αγγέλων στρατηγίαις, ουρανοβαφής Υάκινθε, κεχρωσμένος εν αίματι, τής υπέρ Χριστού ομολογίας καί πίστεως, καί στεφάνω μαρτυρικώ κατακοσμούμενος.

Όλος εχρημάτισας, Θεού πανίερον δοχείον, σώμα γάρ καί ψυχήν ηγίασεν, η ανένδοτος ένστασις, πρός τυραννικήν παραφοράν, καί παράνοιαν γενομένη, διό σε πάντες μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Νέκρωσόν μου, Δέσποινα, τήν έτι ζώσαν αμαρτίαν ζώωσον ψυχής τήν νέκρωσιν, ενεργεία τής όντως, ζωής, τής γεγεννημένης εκ γαστρός σου, δι' άφατον εύσπλαγχνιαν, τοίς ευσεβώς σε μεγαλύνουσιν.

Ο Ειρμός

«Σέ τήν απειρόγαμον, Θεού Μητέρα καί Παρθένον, σέ τήν υπέρ νούν κυήσασαν, διά λόγου τόν όντως Θεόν, τήν υψηλοτέραν τών αχράντων Δυνάμεων, ασιγήτοις δοξολογίαις μεγαλύνομεν».

Καί η λοιπή Ακολουθία, καί Απόλυσις